دیو و پری
دیو و پری
یکی از کارهایی که والدین میکنند رسیدگی به تکالیف فرزند پسر است . جوری رسیدگی میکنند و طوری عمل میکنند که به او بفهمانند که نمیفهمه. و طوری ایراد میگیرند و استاندارد سطح بالایی مطرح میکنند که جرات اشتباه نداشته باشد. بجای اشتیاق در استرس و التهاب میماند. اگر کمک میکنید باید خالصانه باشد. باید خود باوری را رشد دهیم. همه ما زمانی میتوانیم رشد کنیم که بدانیم دیو و فرشته باهم وجود دارد.
باید ببینیم داریم توان او را میگیریم یا به همراه خود او را رشد میدهیم. وقتی تکالیف او را پاره میکنیم و میگوییم دفعه بعد باید بهتر بنویسی یک جور کمالگرایی و عدم اشتباه را در او رشد میدهیم. در آخر هم یک امتحان سخت میگیریم که ناتوانی را به او متذکر شویم. و اینها همان کودکانی هستند که در بزرگسالی از اشتباه میترسند. بهتر بگویم از پیشرفت میترسند. هروقت که میخواهند کار جدیدی را شروع کنند همانند یک فیلم به دوران کودکی باز میگردند و والدین خود را به یاد می آورند که میگفتند : تو نمیتوانی.
والدی در درون فرد کاشته میشود که در هر موقعیت تصمیم گیری به سراغ او می آید و بی عرضگی عدم لیاقت را به او یادآور میشود. در این فرآیند فرد نمیداند که در او چه اتفاقی رخ میدهد، فقط میداند که در لحظاتی نمی تواند عملکرد خوبی داشته باشد. کمی به رویدادهای زندگی خود فکر کنیم. آیا چنین پیام های والدی در ما وجود دارد؟
دوره آموزش ان ال پی
دیدگاهتان را بنویسید